دو بیتی های سلطان علی بن موسی الرضا ع

می‌گریم آنقدر که کمی وا شود دلم

در بین زائران شما جا شود دلم 

بر بال کفتری دل خود را نوشته‌ام

باید کدام صحن تو انشا شود دلم؟

*****************************

نیست گاهی، هیچ راهی، جز به شاهی رو زدن

با غمی سنگین رسیدن پیش او زانو زدن

ظهرِ گرما، صحن سقاخانه می چسبد چقدر

ضامن آهو شنیدن، بعد از آن «یا هو» زدن

*********************************

حالا که نیامدم دمت را بفرست

من نیستم آن جا کرمت را بفرست

گفتم که مریضم و دوا می خواهم

پس گرد و غبار حرمت را بفرست

**********************************

بهترین نقطه دنیا حرم سلطان است.

پاکتر از دل دریا حرم سلطان است.

بی پناهی؟ اگراز غصه به خود می پیچی

التیام همه غمها حرم سلطان است

*********************************

با هر طلوع، بوسه ی خورشید می رسد به تو

ای مشرقی ترین امام جغرافیای دین

هر روز هدیه ام سلامی به سمت توست

ای مرتضای رضای اولیای دین

******************************

باز درعرش خداولوله برپاشده است

دری از عرش به سمت دل ما واشده است

ازدحام است درِبیت امام هفتم

جن وانس وملک آنجاست چه غوغا شده است

*************************************

آمدم کنج این حرم تا که

یک گدا یا که خاک پا بشوم

بعد گردش به دور مرقد تو

عازم کوی کربلا بشوم

**********************************


انعکاس شور و امید شعف باب الجواد

زائر تو ایستاده جان به کف باب الجواد

این بلا تکلیفی اش ارثیه کرب و بلاست

یک طرف باب الرضا و یک طرف باب الجواد

******************************************

آهو برو کناری و جای مرا بده

ته مانده ی غذای سرای مرا بده

سهمیه ی امام رضای مرا بده

مشهد، بیا و کرب و بلای مرا بده

*******************************************

دلم جز به مهر تو سامان ندارد

دمی زندگی بی تو امکان ندارد

نباشد فقیر آن که بی مال و پول است

فقیر آن که مثل تو سلطان ندارد

****************************************

مژده ای اهل رضا، روی رضا پیدا شد

جلوه حسن الهی به فضا پیدا شد

ضعفا روی به گلزار ولایت آرید

که گل روی معین الضعفا پیدا شد

*****************************************

دل در حرمش دارد عجب حال غریبی

برده است زدل خال لبش هر چه شکیبی

نوشی چو زلعل لب او قطره ای از عشق

یابی به دل عاشق خود حال عجیبی . . .

**************************************

لحظه‌های شادی دلهای ما آغاز شد

باز ذکرِ حمد حقِ با سینه‌ها دمساز شد

امشب از یومن قدومت یا علی موسی الرضا

غنچه‌‌ای از گلشن آل محمد باز شد

****************************************

گر کمی از پیاله ات جرعه به نام ماکنی

ترک جهان ودین ودل به قصد جام میکنم

تا که بپرسی از دلم نام غریب آشنا

نام رضای فاطمه عطر کلام میکنم . . .

***************************************

خوش آمدی رضا جان جانم فدا نمایم

تبریک من پذری باشد همین دوایم

از جان تو را بخوانم خوشبو شود دهانم

لطفی نما رضا جان تا من به کعبه آیم

****************************************

بر در دوست به امید پناه آمده ایم

همره خیل غم و حسرت و آه آمده ایم

چون ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان

لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ایم

*******************************************

زخاک توس می جهد, ستارگان به آسمان

شمس همیشه در طلوع, مهر کران خاوران

سجده گه اهل فلک, بوسگه حور و ملک

بارگه قدس رضا, منشا فیض عرشیان

********************************************

این زمزمه در عرش برین است امشب

پیدایش نور شمس دین است امشب

مژده به محمد و علی و زهرا

میلاد امام هشتمین است امشب

**********************************************

تو را با نام آهو می شناسند

رضای حضرت هو می شناسند

تمام رعیت ملک عظیمت

به نام شاه خوشرو می شناسند

*********************************************

کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد

بدون واسطه دم از احد نخواهد زد

گدای کوی رضا شو که آن امام رئوف

به سینه ی احدی دست رد نخواهد زد

*********************************************

سلطانی و ما رعیت ملک تو رضاییم

همواره در این سلطنتت جمله گداییم

کی تحفه ی شاهانه به پابوس تو گیریم

ما منتظر تذکره ی کرب و بلاییم

********************************************

ما در ره ثامن الحجج می میریم

از طوس سراغ کربلا می گیریم

امروز چو چشمه های سرخ اشکیم

فردا به رکاب منقم تکبیریم.

*******************************************

اون کسی که منو اینجا کشیده، امام رضاست

منو با عشق حسینش خریده، امام رضاست

اون کسی که زائرا، تا که می رن به پابوسش

می خره تمومشون رو ندیده، امام رضاست

*****************************************

دلم می خواد آقا جون، مشهدتُ ببینم

با زائرات ‌کنار سقاخونت بشینم

سقاخونت آقاجون، به یاد مشک سقاست

اونجا فقط برای شادی قلب زهراست

******************************************

مجبور شدم به هر کسی رو بزنم

در محضر هر غریبه زانو بزنم

تحقیر شدم ، چون که فراموشم شد

یک سر به ضامن آهو بزنم

********************************************

خوش آمدی رضا جان جانم فدا نمایم

تبریک من پذیــری باشد همین دوایم

از جان تو را بخوانم خوشبو شود دهانم 

لطفی نما رضا جان تا من به کعبه آیم

********************************************

مگذار مرا دراین هیاهو، آقا

تنها و غریب و سربه زانو آقا

ای کاش ضمانت دلم را بکنی

تکرار قشنگ بچه آهو آقا

*********************************************

ز رحمت به موسى بن جعفر خدا

گران هدیه اى را عطا مى کند

به نجمه عطا کرده حق آیتى

که حق را ز باطل جدا مى کند

قدم زد على بن موسى به عالم

که عالم بر او اقتدا مى کند

*************************************************

مژده ای اهل رضا روی رضا پیدا شد

جلوه حسن الهی به فضا پیدا شد

ضعفا روی به گلزار ولایت آرید

که گل روی معین الضعفا پیدا شد

************************************************

می شود دل به امید تو تمنا نکند

روح برگشته به ایوان تو غوغا نکند

بعد چندی که میسر نشده دیدارت

چشم در صحن تو و سیر تماشا نکند

****************************************************

یاد او در عمق دلها می شکوفد همچو نور 

نام او در کام جانها می تراود همچو قند

ای حضور هشتمین، افتادگان غربتیم 

دست ما را هم بگیر از لطف، ای بالابلند

*******************************************************

دلبری دارم که از صاحب دلان دل می برد

غمزه ای مشکل گشا دارد که مشکل می برد

گر نقاب از چهره گیرد آن نگار نازنین

پرتو رخساره اش دلهای مایل می برد

****************************************************

موج کرم به اوج تلاطم رسیده است

ناز و نماز و شوق و تبسم رسیده است

داوود عاشقی به ترنم رسیده است

کعبه کجاست؟؟؟ قبله هشتم رسیده است

*****************************

*******************

************

*******
***
**
*

برگزاری جلسات مکتب نور هدایت

به همرا آمار وبلاگ موسسه مکتب نور هدایت (فعالیت های قرآنی )

شعر

صلوات

انگشترهای با ارزش

انگشتر خطی

شعر شهدا

  کجایید ای شهیدان خدایی

خبر این بود که یک سرو رشید آوردند

استخوانهای تو را در شب عید آوردند

جیب پیراهنی آغشته به خون را گشتند

نامه ای را که به مقصد نرسید آوردند

نامه مثل جگر تشنه ی تو سوخته بود

قفل آن باز نشد هرچه کلید آوردند

مادرت گفت کبوتر شده ای ، می دانست

آسمان را به هوای تو پدید آوردند

لحظه ی رفتن تو خوب به یادش مانده

آب و آیینه و قرآن مجید آوردند

جانماز متبرک شده اش را آنروز

با گلی سرخ که از باغچه چید آوردند

وقت رفتن تو خودت روضه ی اکبر خواندی

کوچه ابری شد و باران شدید آوردند

سالها بعد تو از راه رسیدی اما...

خوب شد مادرت آنروز ندید آوردند...

پیکری را که به شش ماهگی ات میمانست

پیکری را که به قنداق سفید آوردند

حتم دارم که خود حضرت زهرا هم بود

روزهایی که به این شهر شهید آوردند

*******************************

سبکبالان عاشق

خوشا آن روز را که سنگری بود

شبی ، میدان مینی ، معبری بود

خوشا آن روزهای آسمانی

که شوری بود ، سودا و سری بود

خوشا روزی که دل را دلبری بود

غزل خوان نگاه آخری بود

خوشا آن روزها در خط اروند

هوای روضه های مادری بود

و اهل آسمان بودیم آن روز

که قدری بی نشان بودیم آن روز

و نای دل نوای نینوا داشت

و با صاحب زمان(عج) بودیم آن روز

و کاش آن روزگاران گم نمی شد

هوای خوب باران گم نمی شد

صفای جبهه ها می ماند ای کاش

صدای پای یاران گم نمی شد

شعر شهداء

 سبک بالانِ عاشق

یاد آنان که از خدا گفتند

واقعاً یا امام رضا گفتند

 

هرکجا عرصه تنگ تر میشد

بیشتر ذکر ربنا گفتند

 

از امام زادگانِ عشقند و

عشق را غرق خون ثنا گفتند

 

در حسینیه های خاکیِ خود

یا ابالفضل ِ بی ریا گفتند

 

اکثراً بی کفن شهید شدند

بسکه از داغ بوریا گفتند

 

شب جمعه به دوستانِ خود از

قصد رفتن به کربلا گفتند

 

عده ای مصلحت طلب ماندند

پس از آنها چه حرفها گفتند

 

با دروغ و دغل ز بیت المال

سیر خوردند و قِصه ها گفتند

 

دردِ جانباز را نفهمیدند

به فداکاری اش چرا گفتند

 

بین دانشکده به فرزندِ

شهدا حرف ناروا گفتند

 

عده ای آل رهبری بودند

باز از غیرت و وفا گفتند

 

شهدا شمع ِ محفل عشقند

جلوه ی ناب و کامل ِ عشقند

بحر طویل

    یا زهرا (س)

نیمه شب بود و هوای فاطمیه که دلم دست به سینه پر زنان رفت مدینه که سلامی بدهد عرض ارادت به همان مادر مظلومه که زخمیست ز کینه، که سرت باد سلامت، تویی اسوه ی ایثار و شهامت و منم خاک کف پای غلامت و دلم سخت به دنبال مزارت که نِشیند به کنارت و سراپاش نثارت و سر خویش بریزیم غبارت و نبینیم که پرپر شده گلهای بهارت...

پشت دیوار نشستم و از این غصه شکستم به سرم ناله ی مولا، به دلم نغمه ی زهرا، که دلم دید دو گلدسته ی والا و من غرق تماشا که عجب صحن و سرایی و چه ایوان طلایی و عجب قبله نمایی، چه خوش حال و هوایی، که یکی گفت: "که این قبه مگر خلد برین است که خاک در آن سرمه ی جبریل امین است و هر شاه و ملک در حرمش گوشه نشین است؟" ندا داد منادی: "که این بارگه خسرو دین است و این مرقد مولای زمان است و زمین است، و این خاک، مطهر ز تن پاک امیر مومنین است"...

دلم باز پی نغمه سرایی، و این بار به سر شور و نوایی، که اجابت بشود ذکر و دعایی و شوم کرب و بلایی که صدا گفت: "که این کشته، همان زاده ی فتاح حنین است، و این شمس چراغ مغربین است و ضیاء مشرقین است و این جاده که بین الحرمین است، همان منزل عشاق اباالفضل و حسین است"...

باز کبوتر شدم و پر زدم از صحن و سرایش و رسیدم به حریمی که در آن مرقد آقای کریمی، که ندا گفت: "که این خانه همان باب نزول برکات است و همین جاست که آغازگر جاده بزم عتبات است و گدای در این خانه در اوج درجات است و این صحن همان ساحل کشتی نجات است، و اینجاست همان دایره معرفت بخشش و احسان که رسد سایه او بر سر انسان، که نه، حتی نفس آهوی وحشی رمیده، از این جلوه عیسایی ارباب دمیده و این گنبد زردی که شده جلوه گر صبح سپیده بود مطلع نورانی هر شعر و قصیده..."

دلم خسته از این غربت و گمنامی و دنبال سلامی که رسد از طرف یار همان دلبر و دلدار همان مونس و غمخوار که دلم در طلب دیدن رویش و دعا در وسط مسجد نورانی کویش شده پرپر، که بگویم دل من خسته از غربت مادر، و تو ای منتقم حادثه ی در، نفسی پیش دلم باش دو خط روضه بخوانیم و بنالیم از این درد و از این غم واز این سیل دمادم و بگیریم همان شور محرم...

دو دمه

یا امام رضا(ع)

دودمه:

دلم آواره شد و خواهرم آواره نشد(2)

یا حسین یا جَدّا(2)

جگرم پاره شد و پیرُهنم پاره نشد(2)

یا حسین یا جَدّا(2)

(جواد حیدری)

******************************

یا امام حسن(ع)

دودَمه:

سینه ی پاک حسن سوخته از زهر جفا(2)

آه و صد واویلتا(2)

 

میزند زینب به سر همراه شاه کربلا(2)

آه و صد واویلتا(2)

***************************

شعر مذهبی

دنبال شعر و قافیه بودم تمام ِ عمر

این شعرها حواس ِ مرا از تو پَرت کرد...